در مشرق زمین نقد شخصیت های بزرگ رایج نیست و تابو محسوب می شود.امام محمد غزالی شاید تاثیرگذارترین شخصیت جهان اسلام است که نسل های بعد از خود را تحت سیطره افکار و اندیشه های خود قرار داده است،لذا نقد او کاری بزرگ و مخاطره آمیز به حساب می آید.
کتاب«نقدغزالی» (تحلیلی از خردورزی و دینداری امام محمد غزالی)تالیف دکتر سید یحیی یثربی اولین کتاب از این نوع نیست ولی اختصار،شجاعت مولف،سادگی،قابل استفاده بودن برای جوانان و دانشجویان و توجه به موضوع خردورزی و دینداری از ویژگی های برجسته این کتاب مفید است که مطالعه آن را به علاقه مندان توصیه می کنم.نویسنده در این کتاب غزالی را در جهان اسلام از جهت تاثیرگذاری معادل دکارت در جهان غرب دانسته است،اما این که دکارت با زندگی غربیان چه کرد و غزالی با زندگی شرقیان،تفاوت از زمین تا آسمان است.زکی مبارک پژوهشگر مصری می گوید:«در حقیقت غزالی یکی از فتنه های دوران گذشته بود و کسانی که از او دفاع کرده اند،قطعا فراموش کرده اند که در اینجا عقل و اندیشه ای هم در کار است که باید به داوری آن تن در داد و از این نکته غفلت کرده اند که روی زمین از خردورزان هرگز خالی نخواهد ماند،اگرچه گرفتاران تعصب و جمود،آن را ناخوشایند یابند.(ص153)
شگفتا و وااسفا که جامعه اسلامی مکتب پیشتاز و نجات بخش فارابی و ابن سینا را رها کرده به مکتب عقل ستیز و دانش گریز و تصوف گرای غزالی روی آورد!