نمایش «همه پسران من» روایتی تراژیک از واقعیت معاصر جامعه بشری است.پسرکشی در اسطوره های جهان سابقه ای طولانی دارد.این نمایش از همین تم برخوردار است،با این تفاوت که دنیای امروز،دیگر سادگی عصر اسطوره ها را ندارد.در اسطوره ها حوادث و علل و معلول آن ها در بستری از وقایع پیش افتاده و بسیار طبیعی و ساده جریان دارد.همین سادگی زندگی گذشته،باعث می شود که در اسطوره ها پدر و پسر رودر روی هم ایستاده،منجر به مرگ یکی بشود.اما روابط و معادلات زندگی بشر در عصر جدید،بسیار پیچیده تر و متنوع تر از گذشته است به طوری که خطا و یا طمع یک کارخانه دار در گوشه ای از جامعه،با سرنوشت او و خانواده او همه جوانانی که می توانند پسران او باشند،گره جنون آمیزی خورده است. اگر در اساطیر ،همه چیز عمدتا به سرنوشت و تاثیر ستارگان و اجرام اسمانی نسبت داده می شود،در دنیای مدرن،انسان مسول کارهای خود است و اگر همان پیچیدگی روابط باعث می شود که انسان خطاکار از قضاوت قانون بگریزد،اما وجدان آکاه و بیدار انسان معاصر بهترین دادگاهی است که فرد خطاکار را از آن گریزی نیست. اگرچه امروز تعداد تماشاگران این نمایش زیبا از تعداد بازیگران این نمایش کمتر بود،ولی تعهد هنرمندانه کارگردان و بازیگران در این سرمای تبریز،با گرمی فراوان نمایش را به روی صحنه برد.
↧